خیلی خوش آمدید. بیانات آقایان و خانم‌ها را با دقت گوش کردم. حضور شما انسان را دلگرم می‌کند.
در بین فرمایش‌های حضرات، تعدادی باید وجود داشت که مهم‌ترین آن‌‌ها عبارت‌اند از:
- مرکزی برای تجمع همگانی و هم‌افزایی در حوزۀ خانواده نیاز است که این بسیار حرف درستی است.
تصور و تلقی این بوده که بنیاد خانواده نقش هماهنگی و هم‌افزایی و همسان‌سازی و جلوگیری از موازی‌کاری را بر عهده خواهد داشت. اگر بنیاد خانواده این نقش را ندارد، باید مرکزی به وجود بیاید.
- باید مرکزی اجرایی برای خانواده به‌وجود بیاید.
این نیز حرف درستی است. مرکز اجرایی فعال، نافذ و قانونی نیاز داریم و باید دنبال کنیم. آقای محمدی یادداشت کنند؛ فکر کنیم، مشورت کنیم و ببینیم چگونه باید به وجود آید؟ مسئله خانواده بسیار مهم است.
دربارۀ موضوع خانواده و مباحث مطرح‌شده، چند نکته عرض می‌کنم:
- با این همه فکر و طرح خوب، واقعیت‌های محیط جامعه، چندان تصدیق‌کنندۀ آن باورها و طرح‌های خوب نیست. یک جای کار گیر دارد. مشکل کجاست؟ با این همه کمیت خوب و گزارش‌هایی که دوستان دادند، باید اوضاع خانواده غیر از این باشد که می‌بینیم.
خانواده، محور فرهنگ، تعالی و پیشرفت جامعه است. خانواده اگر متلاشی و ناکارآمد شد، تبعات بسیاری دارد و در کوتاه‌مدت خودش را نشان نمی‌دهد. تمدن غربی به علت فروپاشی خانواده، در حال فروپاشی است. خود غربی‌ها به‌ویژه آمریکایی‌ها در مقالاتشان می‌گویند، این سریال‌ها دارد تمدن غرب را از بین می‌برد و راهش ترویج رمان‌های خانواده‌محور است. دقیقاً نقطۀ مقابل کاری که در کشور ما ترویج می‌شود. برای علاج این تناقض باید چاره اندیشید. با ذکر مشکلات و آمار مأیوس‌کننده مسائل حل نمی‌شود.
- در مسائل خانواده اولویت چند چیز است:
الف. بقای خانواده (جلوگیری از فروپاشی خانواده): باید روش آن را پیدا کنید. اگر نیاز به ورود دستگاه اجرایی یا ما است، معین کنید.
ب. فضای داخل خانواده: یک‌بار به خانم‌هایی که در حوزۀ مسئله زن در دولت کار می‌کنند و دغدغه دارند که زنان چرا وزیر نمی‌شوند…، گفتم: شما شیپور را از سر گشادش می‌زنید. خانم دکتری در خانه از دست شوهر بی‌سوادش کتک می‌خورد، شما می‌گویید چرا زنان وزیر نمی‌شوند. قوانینی می‌خواهیم تا روابط داخل خانواده را که بر خلاف عدالت است، اصلاح کند. در خانه به زنان خیلی ظلم می شود. البته در غرب خیلی بدتر است؛ هم کتک‌زدن و حتی گاهی کشتن زنان در آنجا اتفاق می‌افتد. البته گاهی هم به مردان [در اینجا] ظلم می‌شود؛ ولی ظلم به زن فضای غالب است.
ج. فرزندآوری: مسئله بسیار مهمی است. این مسئله را چند سال است گفته‌ایم. برخی عمل کرده‌اند؛ ولی عمل جدی صورت نگرفته است. الآن آمار فرزندآوری، زیر حد جانشینی است. الان آمار ۸/۱ است که حداقل باید ۵/۲ باشد تا جمعیت زیاد شود. این موضوع امروز از همۀ خطرات برای کشور مهم‌تر است و راه‌هایی هم وجود دارد که باید آن را پیدا کنید.
د. ازدواج مجردها: gوَ أَنْکِحُوا الْأَیامی مِنْکُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْf (نور، ۳۲)
دخترهایی به من نامه می‌نویسند که خواهان ازدواج‌اند؛ ولی شرایط برایشان فراهم نمی‌شود. یکی از دعاهای دائم من برای افرادی است که مایل به ازدواج‌اند؛ ولی شرایط برایشان فراهم نیست. میل به ازدواج کم شده و سن ازدواج بالا رفته است. باید این‌ها را علاج کرد. یکی از کارهای اساسی در این زمینه فرهنگ‌سازی است و با کارهای هنری خوب می‌شود این کار را کرد. ]آقایان [به سریال‌های تلویزیونی اشاره کردند. این اشکالِ کاملاً واردی است. سریال‌ها به‌صورت هنری به ازدواج ترغیب نمی‌کنند. ببینید چگونه می‌توانید با فیلم، سریال، پویانمایی این کار را بکنید. گاهی پویانمایی اثرش از سخنرانی حقیر بیشتر است. برای مثال در فرزندآوری یا… .
در دورۀ طاغوت می‌نوشتند فرزند کمتر زندگی بهتر و حرف‌های بی‌ربطی هم می‌زدند که ما نمی‌توانیم تربیت کنیم. اگر محیط خانواده خوب باشد، تعداد فرزند مهم نیست. بعد از انقلاب کار خوبی برای فرزندآوری شد؛ ولی بعداً گفتند که این اشکالاتی ایجاد کرده است. خود بنده هم از مسئولانی هستم که در این خطا شریک بودم. شاید اولش درست بود؛ ولی ادامۀ آن غلط بود. کار مردمی در این عرصه باید بشود. نباید کار از دست مردم گرفته شود، هر چند مسئولان هم تکلیف دارند.
نتیجۀ حضور این همه افراد بافکر و باانگیزه این است که باید فکر کنید و طرح‌هایی که باید عملیاتی گردد و از ذهنیت و ایده خارج شده و به عمل برسد، معین شود. باید وظایف مسئولان و وظایف مردم به تفکیک روشن شود.
البته بنده امیدوارم. اجتماع افراد خوش‌فکری مثل شما نشانۀ این است که این کار پیش خواهد رفت. از شما تشکر می‌کنم. عید غدیر را هم تبریک می‌گویم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.